merhaba uzun zamandır yazmıyorum.
öyle çok şey oldu ki
aynı zamanda da hiçbir şey olmadı.
pek iyi hissetmiyorum
ama pek kötü de hissetmiyorum.
dünyanın en kötü şeyi de bu değil mi. ne hissettiğini bilmemek.
kendime ihanet etmedim arada girip burada yazdıklarıma baktım. ne kadar tatlı ne kadar güzel dedim bazen de çok saçma dedim beğenmedim salakça buldum. ama genel olarak güzeller cünkü o zamanlar bir şeyler hissediyormuşum
ben hayatımda hiçbir zaman böyle hissetmedim. bomboş. kimseyi sevmiyorum biliyo musun. yani içimde en ufak bir sevgi kırıntısı bile yok. ailemi seviyorum bikaç arkadaşımı seviyorum bitti. sevdiğim bir köpek sevdiğim bir müzik sevdiğim bir yemek yok. üstelik bunla ilgili de bir sorun yaşamıyorum. yani ne bileyim benim asıl sorunum bu galiba. bence insanlık adına insanlık dışı bir durumdayım ve bununla ilgili hiçbir problemim yok. bence bu daha kötü.
ama kendimi kötü hissetmiyorum.
paradoks oldu amk.
bitti.
umarım geçer. benimki kronik oldu artık.
YanıtlaSilbosver ben seni seviyorum hinduks, cok seker bir insansin :)
YanıtlaSilkendin söylemişsin: "üstelik bunla ilgili de bir sorun yaşamıyorum"
YanıtlaSildikkat et çünkü derler ki, kayıtsızlık hali, faşist edimden yahut işkenceden dahi beterdir zira bu ikisinde dahi kişinin varlığı yadsınmaz. Blog'un çok güzel ve kişilikli, o yüzden sen yine de Pandora'nın kutusundan en son çıkan, en büyük kötülüğü, "umudu" büyüt içinde.