hayatımda hiçbir zaman evcil hayvanım olmadı. eksikliğini hissedip hissetmediğimi bile bilmiyordum geçen güne kadar.
gerçi hakkını yemiyeyim şimdi.bir yabani muhabbet kuşum ve bir tane de pis kokulu, suratsız ama çok sevdiğim bir su kaplumbağam olmuştu. ikisine de dokunamadım.
aklıma biber geldi.sevgili köpeğimiz.tuzladan bulduğumuz. kimleri yakınlaştırmadı, kimlerin arasını yapmadı ki o köpek.
ben bakmayı beceremedim ama gercekten cok sevmiştim onu. ilk defa insan dışında bir canlıyla aramda duygusal bir bağ oluşmuştu. annemler cok dalga geçiyodu ama, gerçekten haftasonları özlüyodum da onu epeyce. minicikti. küçücüktü.
şimdi nerdedir, yasıyor mudur, kime sevdiriyodur kendini bilinmiyor.
*
mutluyum.
ama,
kimseye anlatamamamın verdiği can sıkıntısı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder